o kurna!

Pierwszego dnia jedziemy zwiedzać południowy wschód wyspy. Po drodze przejeżdżamy koło pięknego jeziora „Kurnas”. Legenda głosi że jeden z Polaków jak je zobaczył to zakrzyknął: o kurna, ale pikne jezioro! I tego się trzymajmy. Posiłki jemy zazwyczaj z dala od centrów turystycznych, gdzieś w zabitych dechami wioskach, tam gdzie miejscowi. Teraz też wyczailiśmy malutką knajpkę w górach ale niestety właścicielka i kucharka w jednej osobie nie mogła się ani rusz dogadać z Eweliną co do zamówienia.

Nie reagowała też na wypisane fonetycznie nazwy potraw. Groził nam pat i głód. Ale kobitki się dogadały- poszły razem do kuchni, gospodyni odsłoniła pokrywki garnków i pokazała co ma. Zamówienie na migi okazało się niezwykle celne, a domowe wino podane w musztardówkach smakowało jak wina z renomowanych winnic. Następnego dnia wybraliśmy do zwiedzania

monastyr Chrisoskalitissas. Oprócz swej renomy miał dodatkowy plus: otóż nieopodal rozciągała się prześliczna laguna Elafonisi. Warta obejrzenia i kąpieli. Jeszcze tylko w powrotnej drodze stajemy by wspiąć się ok. 200 metrów na skały. Nie dla zbytków ale by odwiedzić słynną kaplicę Agia Sofia czyli święta Zośka. Nie ta co w Istambule ale też warta odwiedzenia. Auto oddaję jak wziąłem- z kluczykami pod dywanikiem, stanu paliwa nikt nie sprawdza.