Tikjda, oaza zimy w środku Afryki. Stacja narciarska z wyciągami, wypożyczalnia sprzętu (narty, buty, kijki etc). Dwa różne miejsca zakwaterowania: dla wygodnickich- hotel, i chalet de cheminots czyli schronisko dla wędrowców. Już pierwszego dnia niecierpliwie jedziemy pod wyciąg. Wypożyczamy przedpotopowe Rossignole, dobieramy buty i na górę. Na dole wiosna i tylko śnieg na poboczach a miejscami nawet i droga wyrąbana w śniegu przypominają że to luty.
Mina nam nieco rzednie, bo w miarę jazdy w górę śniegu nie przybywa. Dojeżdżamy do końca wyciągu- śniegu jakby więcej ale nie rewelacyjnie. No i niespodzianka- czeka na nas górny odcinek wyciągu wjeżdżający na wysokość ponad 2 tys metrów. Tu śniegu nie braknie. Tłoku nie ma, oprócz nas tylko jeden Szwed. I to wszystko. Po południu młody z paczką równolatków jeździ na górkach pod schroniskiem (szaletem) i dobrze się bawią.
Wynaleźli jakąś krętą trasę przez las z zerowa widocznością którą jeżdżą na złamanie karku. Ostrzegają się tylko: vas-y (jedź)- krzyczą jak trasa wolna. J’y vais (jadę)- odpowiada jak echo zawodnik. I mierzą czas. Młody ma experience z Kasprowego i Skrzycznego więc robi za mistrza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz