Majorka

Majorka to niby nie Maghreb ale lokalizacja bardzo bliska. Majorka wiosną jest śliczna, toteż skorzystaliśmy z okazji i za małe pieniądze (zniżka do 50%) wybraliśmy się tam z Itaką. Majorka należy do Hiszpanii, ale jest autonomiczna z własnym językiem. Język ten, oparty jest na Katalońskim, acz nieco inny niż w Barcelonie. I bardzo dźwięczny. Np. takie brzydkie zdanie: „12 sędziów z trybunału je żołądek wisielca” po majorkańsku brzmi jakoś tak: ecie pecie badzia badzia hula gula i ciułała.

Ale i tak można dogadać się bez problemu w każdym języku. Ja oczywiście, z pełnym samozaparciem, odrzucam pokusy pójścia na łatwiznę (angielski czy francuski), i twardo zasuwam po hiszpańsku.
Pierwsza próba już na lotnisku. Czekamy dość długo na bagaże, i nagle podchodzi do naszej grupy jakaś kobitka i pyta czy ktoś mówi po angielsku. Ludzie chyba onieśmieleni bo przez chwile panuje cisza. Wiec zgłaszam się. A ona mówi że przy stanowisku 13 są jakieś bezpańskie bagaże i trzeba pójść i sprawdzić czy to nasze.

Idziemy tam, a ona nawija że nie wie dokładnie, bo obsługa gada tylko po hiszpańsku, ale może ktoś coś rozpozna. Obsługa - taśmowy i „dyspozytorka” zeznają zgodnie że tu co prawda są bagaże z Anglii, ale dołączyli i Warszawę.
Szczęśliwi z odzyskania bagaży pakujemy się do autokarów, o 1 w nocy docieramy do hotelu. Jemy to co pozostało z kolacji i spać! Mamy pokój trzyosobowy i trzecie łóżko zawadza. Idę do recepcji z reklamacją, obiecują jutro je usunąć.